Bogdan Wojciszke

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bogdan Wojciszke
Data i miejsce urodzenia

11 czerwca 1952
Gdańsk

Profesor nauk humanistycznych
Specjalność: psychologia
Alma Mater

Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu

Doktorat

1978 – psychologia
Uniwersytet Gdański

Habilitacja

1986 – psychologia
Uniwersytet Warszawski

Profesura

18 października 1993

Polska Akademia Nauk
Status

członek rzeczywisty

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Uniwersytet Gdański

Wydział

Nauk Społecznych

Okres zatrudn.

1977–2000

Uczelnia

SWPS Uniwersytet Humanistycznospołeczny

Wydział

Zamiejscowy w Sopocie

Okres zatrudn.

od 2000

Dziekan
Wydział

Zamiejscowy w Sopocie

Okres spraw.

2007–2014

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Srebrny Krzyż Zasługi

Bogdan Stefan Wojciszke (ur. 11 czerwca 1952 w Gdańsku) – polski psycholog, profesor nauk humanistycznych, wykładowca akademicki, członek rzeczywisty Polskiej Akademii Nauk.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1975 ukończył psychologię na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. W 1978 doktoryzował się na Uniwersytecie Gdańskim. W 1986 uzyskał stopień doktora habilitowanego na Uniwersytecie Warszawskim. W 1993 otrzymał tytuł profesora nauk humanistycznych. Odbywał staże naukowe m.in. na Uniwersytecie w Aberdeen, w Max-Planck-Institut w Berlinie i w Nuffield College (Uniwersytet Oksfordzki). Był stypendystą Fundacji im. Aleksandra von Humboldta.

Od 1975 przez rok pracował na UAM w Poznaniu, następnie do 2000 związany z Uniwersytetem Gdańskim, na którym kierował Instytutem Psychologii. Później związany ze Szkołą Wyższą Psychologii Społecznej, w której objął funkcję dziekana Wydziału Zamiejscowego w Sopocie. Był również dyrektorem Instytutu Psychologii PAN.

W 2010 został członkiem korespondentem PAN[1], a w 2016 członkiem rzeczywistym PAN[2]. Był także członkiem Komitetu Nauk Psychologicznych PAN i członkiem rady wykonawczej European Association of Experimental Social Psychology. Wchodził w skład rad i komitetów redakcyjnych licznych czasopism branżowych, m.in. „Journal of Experimental Social Psychology”, „European Journal of Social Psychology” i „Studiów Psychologicznych”. Był redaktorem naczelnym „Przeglądu Psychologicznego” (1995–1999).

Został członkiem Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów na kadencję 2017–2020[3].

Specjalizuje się w zagadnieniach z zakresu psychologii osobowości i psychologii społecznej. Jest autorem badań z zakresu spostrzegania i oceniania ludzi, dynamiki bliskich związków uczuciowych, psychologii władzy, postawy Polaków wobec przekształceń własnościowych, produktywności i godności jako wartości etycznych współczesnego społeczeństwa polskiego. Jest kontynuatorem Roberta Sternberga, zajął się rozwijaniem jego trójczynnikowej koncepcji miłości[4].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

W 2011 odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[5]. W 2006 otrzymał Srebrny Krzyż Zasługi[6].

Wybrane publikacje[edytuj | edytuj kod]

  • Człowiek wśród ludzi: zarys psychologii społecznej, Scholar, Warszawa 2002.
  • Kobieta zmienną jest, Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne, Gdańsk 2009.
  • Procesy oceniania ludzi, Nakom, Poznań 1991.
  • Psychologia miłości: intymność, namiętność, zaangażowanie, Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne, Gdańsk 1994.
  • Psychologia rozumienia zjawisk społecznych (współredaktor), Wyd. Nauk. PWN, Warszawa 1999.
  • Psychologia społeczna, Scholar, Warszawa 2011.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Członkowie Polskiej Akademii Nauk. Informator, Warszawa: PAN, 2011, s. 111–112.
  2. Profesorowie Uniwersytetu SWPS członkami rzeczywistymi PAN [online], swps.pl, 15 grudnia 2016 [dostęp 2019-08-24].
  3. Sekcja I Nauk Humanistycznych i Społecznych, ck.gov.pl [zarchiwizowane 2019-06-06].
  4. Halina Rarot, Интегральная концепция любви (Р. Штернберг, В. Соловьев, К. Войтыла), „Sołowjowskije issledowanija”, 64, 4, 2019, s. 57–70, DOI10.17588/2076-9210.2019.4.057-070 [dostęp 2021-03-17] (ros.).
  5. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 29 września 2011 r. o nadaniu orderów i odznaczeń (M.P. z 2011 r. nr 111, poz. 1131).
  6. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 4 grudnia 2006 r. o nadaniu odznaczeń (M.P. z 2007 r. nr 21, poz. 241).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]